Enkele maanden geleden zag ik een interessant programma: “The Story of God” met Morgan Freeman. Dit keer ging het over visioenen. Naast andere locaties werd Lourdes bezocht en de belevingen van Bernadette en haar ontmoeting in de grot met Maria werden besproken. Op locatie ontmoette Morgan Freeman een Française die tot een jaar voor de opnamen nog aan een ongeneeslijke aandoening leed waardoor zij altijd een harnas moest dragen en rolstoelgebonden was. Er was volgens de artsen geen genezing mogelijk. Eén van haar artsen raadde haar uiteindelijk aan Lourdes te bezoeken. Toen zij in Lourdes de grot en de bron had bezocht en er het water had gedronken hoorde zij op een nacht kort daarop een stem die tegen haar zei: “Sta op!” en zij bleek ineens te kunnen staan en zelfs de volgende dag liep zij naar eigen zeggen pijnvrij al 5 kilometer. Een officieel erkend wonder volgens de kerk.
Er zijn veel mensen die menen dat dergelijke verhalen onzin zijn of dat het een manier is om aandacht te vragen en dat meer factoren een rol hebben gespeeld waar niet over gesproken wordt of dat het verhaal aangedikt wordt. Maar toch vinden dergelijke gebeurtenissen af en toe plaats en worden zij door velen omschreven als wonderen omdat zij op geen enkele andere wijze te verklaren zijn. En ook zijn het dit soort voorvallen die dan het predikaat “Wonder” mogen krijgen.
Wat zijn wonderen nu eigenlijk? Beperken zij zich tot die speciale momenten en speciale omstandigheden of zijn wonderen meer dan dat?
Veel mensen beschouwen wonderen als iets bovennatuurlijks of iets “niet van deze wereld” en toch is dat niet geheel waar. Door positief te denken en iets heel sterk te willen beschikken mensen over een kracht die niet te bevatten is. Het verlangt afstemming vanuit een zeer diepe wens en soms lukt het mensen hun wens te laten slagen, of dit nu met of zonder hulp vanuit het universum is. Maar is dit terecht om het te beperken tot dit soort voorvallen?
Het is beslist niet mijn bedoeling om een wonder te degraderen tot iets heel gewoons, dat is het zeker niet in dit soort voorvallen. Maar gebeuren wonderen niet eigenlijk elke dag en dan van piepklein tot iets heel groots? Mogen we niet steeds “bij verrassing” mooie zaken meemaken? Denk dan eens aan het kindje dat geboren wordt in een gezin waar de verwachting een kind te krijgen niet meer bestond of de kracht die wij steeds in onszelf vinden om toch positief te blijven en ineens verrast worden door iets uit totaal onverwachte hoek wat lucht en licht in de situatie brengt?
Het hervinden van kracht na ingrijpende gebeurtenissen, het herstellen van een levensbedreigende ziekte, het hernieuwen van contacten die voorgoed voorbij leken te zijn, het vinden van begrip voor elkaar. Het vraagt onze eigen inzet maar we worden hierbij ook geholpen vanuit het universum en via de wet van de aantrekkingskracht. “De wet der aantrekking reageert op je gedachten en gevoel. En iedereen denkt en voelt!” schreef iemand. Alles om ons heen is energie, ook onze gedachten en gevoel en de wet van de aantrekkingskracht reageren daarop waardoor soms dingen op ons pad zich wijzigen in de strekking van dat gevoel of die gedachte. Hetzelfde geldt volgens mij voor die gedachten en gevoelens van mensen om ons heen welke kunnen werken als versterkers op onze eigen energie.
Volgens mij hoef je niet bewust te zijn van het bestaan van de wet van de aantrekkingskracht om dit in de praktijk toegepast te zien. Het is er gewoon en verricht zijn werk. Iemand vertelde over mensen die altijd geluk hebben in allerhande situaties terwijl anderen juist weer in de meeste gevallen blokkades tegenkomen. Ook dit schrijf ik toe aan de energie die met die personen gemoeid is. Degene met geluk zal waarschijnlijk vanzelf al positiever in het leven staan en misschien altijd al meer relativeren dan degene die altijd die blokkades tegenkomt en de ontevredenheid daarover uit, ook al zijn zij zich van deze beweging in de energie niet bewust. Je oogst wat je zaait!
Het mooie van dit alles, als zaken in ons leven begrepen en ingezien worden, is dat het kan leiden tot een vergroting van ons bewustzijn en inzicht en tot verandering in ons doen en laten. Het kan deuren voor ons openen en onze doelen tonen in dit leven.
“Wonderen….ze bestaan wel degelijk. Volgens mij worden deze hoofdzakelijk door hogere machten voltrokken. Mijn ervaring is dat er altijd een oplossing komt als het nodig is. Is het door een toevallige samenloop dan wel door een onverwachte ontmoeting. Persoonlijk maak ik die veel mee. Hierdoor wordt de wereld heel mooi en weet ik dat er veel meer is en komt als ik de levende aarde verlaat. Alleen mijn leukemie al is een wonder te noemen. Ben er niet blij mee maar het was blijkbaar nodig om mij wakker te maken. Ik weet ondertussen dat mijn taak op aarde niet alleen bedoeld is om te werken en te sterven. Steeds wordt het duidelijker dat ik lichtwerk mag verrichten. Dit mooie pad is voor mij een wonder. Soms moet er iets gebeuren om een wonder een zetje te geven. Dit alles door engelen en krachten.” schreef iemand anders.
Voor mij heeft het een vergelijkbare betekenis, zij het door andere omstandigheden. Ik ben er ook dagelijks dankbaar voor. Het houdt mijn ogen en hart open en ik voel mijn rol. Het geheel houdt me heel erg positief en met de voeten op de grond, Het heeft me geleerd heel veel te relativeren en in meerdere perspectieven te zien waardoor ik veel gemakkelijker positief kan blijven.
Hoe naar, ingrijpend, pijnlijk en belemmerend de huidige corona-crisis ook is, we zullen hier heel veel uit leren. Het zal ons dichterbij elkaar brengen en veel inzichten brengen die ons kunnen helpen naar een betere toekomst.
Het leven op zich in al zijn facetten is al een wonder te noemen. De natuur, de mensen, de wisselwerking, de samenhang.
14 april 2020 M. Lucas
(Laat helemaal onderaan een like achter als je vindt dat de tekst het verdient. Dank je!)
